Hubris

Premier Charles Michel ervaart nu ook wat ik al sinds 3 jaar vaststel: N-VA en haar voorzitter zijn deloyaal en enkel bezig met hun eigen profiel en electorale power. Voor hun regeringspartners hebben ze enkel minachting en geen enkel respect.
In elk maatschappelijk thema nemen ze stellingen in die leiden tot polarisatie en verdeeldheid. Eén- tegen-allen. De jongste maanden gaat het crescendo. Bart De Wever heeft de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen uitgeroepen tot de verkiezingen “van de eeuw” waar de waarden van onze beschaving en verlichting en de joods-christelijke traditie (die bedreigd wordt door de moslims) op het spel staan. Hij ziet zichzelf in een historische rol. Theo Francken noemt BDW “de grootste naoorlogse politicus”(sic).
In London werd hij vorige week gehuldigd voor zijn “conservatisme” midden een publiek van elitaire Tories die de Brexit hebben ondersteund. Hij hield een toespraak die bol staat van euroscepticisme en noemt de Europese Unie maar een “verdrag”, spreekt over Europa als een “nieuwe elite van bureaucraten”. Hij droomt nog steeds van een “natiestaat” zoals de Catalanen.
BDW gaat hier regelrecht in tegen de belangen van Vlaanderen. Als historicus wil hij blijkbaar niet erkennen dat de welvaart van Vlaanderen in grote mate het gevolg is van de Europese integratie. Wij waren in de jaren vijftig een regio met een zwakke industriële ontwikkeling en hoge werkloosheid. Sinds 1958 en de invoering van de Gemeenschappelijke Markt heeft Vlaanderen meer dan andere regio’s in Europa zijn economische opgang gekend, massaal buitenlandse investeringen aangetrokken (ook in Antwerpen), de uitvoer spectaculair doen toenemen en de werkgelegenheid zien stijgen tot haast volledige tewerkstelling. Ook de groei van de haven van Antwerpen en de komst van de chemische industrie in Antwerpen zijn hier mede het gevolg van geweest.
Dat BDW als historicus dat niet wil erkennen, bewijst dat hij enkel bezig is met politieke electorale strategie op korte termijn en wil mee surfen op de populistische anti-Europese gevoelens. Het terugschroeven van de Europese eenmaking zou voor Vlaanderen een ramp betekenen en de idee van de “natiestaat” gaat in tegen de geschiedenis. Zelfs Eerste Minister Michel stelt dat ”we Europa nodig hebben en de Unie veel meer is dan een papiertje of een verdrag”.
Gelukkig hebben de woorden van BDW in Europa geen enkele betekenis en weten Merkel en Macron niet eens wie die “historische” burgemeester van Antwerpen is.
Elk standpunt van N-VA is electoraal geïnspireerd. Zo is haar stellingname over de uitstap uit de kernenergie louter ingegeven door de chemische industrie in Antwerpen die vreest voor de gevolgen bij eventueel gebrek aan alternatieven voor de kerncentrales. Dat ze een regeerakkoord hebben onderschreven dat een einde stelt aan de kernenergie in 2025 is voor hen geen punt. Enkel de electorale steun van de Antwerpse industriëlen en VOKA telt.
Met Francken heeft BDW een electorale spreekbuis gevonden tegen de asielzoekers en de moslims. Zijn brutaal woordgebruik dekt hun “bruine” flank af. De jongste vraag van N-VA om de kosten van de migratie te berekenen, past hierin. Enkele maanden terug heeft BDW geponeerd dat België zal moeten kiezen tussen open grenzen en het behoud van de sociale zekerheid. Uit berekeningen van experten blijkt dat amper 170 miljoen euro voor asielzoekers op een budget van de sociale zekerheid van 95 miljard euro of 0,1% naar asielzoekers gaat. Asielzoekers kunnen immers geen uitkeringen krijgen zolang ze niet hebben gewerkt en enkel erkende asielzoekers hebben recht op een leefloon. Na de publicatie van die ontnuchterende cijfers hebben we nog weinig gehoord over die stellingname van BDW. Maar dat is niet belangrijk.
Voor N-VA tellen niet de feiten maar de perceptie. Zij willen hun standpunten in de markt zetten en de samenleving polariseren in “voor of tegen hen”.
Voor andere partijen is dit een afschuwelijke tactiek. Of het nu gaat over statiegeld, onderwijs, kernenergie, Europa, migranten, werkloosheid: N-VA zoekt steeds de tegenstellingen op.
Moeten de partijen die met hen mee besturen, zwijgen of hiertegen in gaan? Deze manier om aan politiek te doen is niet vol te houden. De conflicten stapelen zich op en dan verwondert BDW zich erover dat de “dash” uit de regering is. Wat een hypocrisie! Samenwerken wordt met de dag onmogelijker in de federale maar ook in de Vlaamse regering. En dat moeten ze nog een jaar volhouden. Of wil BDW dan toch nationale verkiezingen zo snel mogelijk na de gemeenteraadsverkiezingen om de eventuele bonus te cashen?
Het wantrouwen tussen de Vlaamse partijen in deze coalitie is totaal en de nakende gemeenteraadsverkiezingen zullen die kloof enkel maar vergroten. N-VA wil de polarisatie van de Antwerpse verkiezingen doen uitdeinen over heel Vlaanderen zodat de kiezer in de kleinste gemeenten in Vlaanderen zal moeten beslissen of het duo BDW-Francken de beste keuze is voor hun dorp. Lokale thema’s en bestuurders komen in deze strategie niet meer aan bod. N-VA viseert hier vnl. CD&V die ze in Vlaanderen haar electorale lokale slachtkracht wil ontnemen.
De arrogantie van BDW kent geen grenzen. Dit weekend noemt hij Antwerpen “het epicentrum van de Belgische politiek”. Hij gedraagt zich schaamteloos als de “schaduwpremier”. “De Wetstraat en de Meir liggen rechtstreeks in elkaars verlengde. Soms heb ik de indruk dat de volgorde zelfs omgekeerd is”.
In de pers lees ik evenwel nergens wat het bilan is van 6 jaar BDW in Antwerpen. Ik lees alleen dat de files nog nooit zo groot zijn geweest en dat inzake druggebruik historische pieken worden bereikt. Het bestuursapparaat is er niet beter of slechter op geworden dan onder Patrick Janssens. Van veel verandering is geen sprake. Zelfs de criminaliteitscijfers zijn in Brussel sneller gedaald dan in Antwerpen.
Charles Michel noemt in Le Soir van 19 mei de PS, Ecolo en Ecolo « Trumpiaans ». « J’observe la trumpisation de la gauche francophone qui a basculé dans une technique qui était jadis celle de l’extrême gauche ou de l’extrême droite et les populistes avec ses messages sur les réseaux sociaux. »
Is Charles Michel zich niet bewust dat zich in Vlaanderen hetzelfde afspeelt? Wie de twitters van Trump en Francken leest, ziet weinig verschil. Ik lees BDW over Merkel en Macron en over de “linkse” Gutmenschen maar nooit iets over Trump. BDW is beschaafder maar zijn tactiek en finaliteit zijn dezelfde.
De studie die N-VA wil laten uitvoeren over de “kostprijs” van migranten reduceert mensen tot een “kost” en doet denken aan de jongste uitspraak van Trump over migranten die de grens oversteken zonder papieren: “Je kunt niet geloven hoe slecht ze zijn. Het zijn geen mensen, het zijn beesten”.
Als we de “kostprijs” van migranten gaan berekenen, gaan we dan hetzelfde doen voor gehandicapten en zieken? “Meten is weten” twittert Francken maar gaat het hier niet vaak over hulpeloze mensen, geen “untermenschen”?
Eerste minister Charles Michel is inzake asiel en migratie steeds een zeer humanistische beleidsman die zich mateloos stoort aan het woordgebruik van Francken. Hij zou best op de komende Ministerraad aan de Nationale Bank de instructie geven die studie over migranten te weigeren. Francken geeft toe dat deze studie politieke doeleinden nastreeft. Michel zou beter na de uitlatingen van BDW eens vragen aan de NBB om een studie te maken over de kostprijs van het separatisme en het confederalisme en de baten van de EU. En minister Van Overtveldt zou zich beter inlaten met de toekomst van de euro en zijn vrienden van de Lega Nord dan met het migratievraagstuk, waar hij zelfs niet voor bevoegd is.
N-VA denkt dat ze “incontournable” is geworden in de Belgische politiek. Zij bepaalt de regels van het spel.
Maar na de hoogmoed (in het Grieks “hubris”) komt de val. Wikipedia definieert HUBRIS als een combinatie van “foolish pride or dangerous overconfidence in combination with arrogance”. Kent De Wever de geschiedenis van Athene niet meer? Of denkt hij dat dit in Antwerpen of Vlaanderen niet kan gebeuren?
Historia magistra vitae” of geldt dit niet meer voor onze “historische leider”, de burgemeester van Antwerpen?