Het is dit jaar 6 jaar geleden dat de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde werd goedgekeurd in de Kamer. Er ging hiermee een 10 jaar lange strijd gepaard die heeft geleid tot de val van de regering Leterme, politieke stuurloosheid gedurende 5 jaar en de opkomst van een nieuwe politieke partij (N-VA).

Het werd stil rond dit thema maar deze week verscheen in de pers een studie van het Leuvense VIVES (auteurs prof. Bart Maddens en Geert-Jan Put) over de electorale gevolgen van deze splitsing, waarbij wordt nagegaan of het doel is bereikt dat de protagonisten hadden vooropgesteld.

Ik behoorde bij de activisten voor BHV. Met mijn geel-zwart truitje “Splits BHV NU” reed ik jarenlang de Gordel en als parlementslid van de regio en schepen in Zaventem was ik zwaar geëngageerd in de politieke discussie hierover.
Bedoeling van de splitsing was de electorale verfransing van Halle-Vilvoorde tegen te gaan. De studie van VIVES toont aan dat bij de verkiezingen in 2014 het aantal Franstalige stemmen in Halle-Vilvoorde voor de Kamer is gehalveerd t.o.v. 2010 (van 21,2% naar 9,2%). Een merkwaardig resultaat. In de nieuwe kieskring Vlaams-Brabant haalde de Franstalige lijst zelfs geen zetel meer. Zelf stapte ik over van het Vlaams Parlement naar de derde plaats op de CD&V-Kamerlijst en haalde in de nieuwe Vlaamse kieskring vanop de strijdplaats de vijftiende en laatste zetel in Vlaams-Brabant binnen. Het blijft voor mij één van mijn mooiste politieke momenten.

Ook werd door het akkoord over BHV na 2012 geen enkele burgemeester benoemd die de taalwetten niet respecteert in de faciliteitengemeenten. Hierdoor is Damien Thiéry nooit benoemd geweest in Linkebeek, in tegenstelling met hetgeen N-VA had voorspeld.

N-VA heeft er evenwel alles aan gedaan om nooit tot een splitsing te komen want voor hen ging het in de jaren 2010-2012 niet over BHV maar over de splitsing van België en De Wever wees daarom elk vergelijk bij de onderhandelingen af. De splitsing werd door N-VA zelfs voorgesteld als een ”Vlaamse catastrofe”.
De Vlaamse gemeenten zouden moeten toetreden tot de “ Brussels Metropolitan Region” en de verfransing zou van de faciliteitengemeenten overslaan tot gemeenten als Zaventem, Dilbeek en Overijse. Tijdens de Gordel van 2012 staken de TAK-militanten (hierbij gesteund door N-VA- en VB-parlementsleden) kettingen tussen de wielen van Kris Peeters, Beke en mijzelf om te verhinderen dat wij de start namen. In Sint-Genesius-Rode reden De Wever en Weyts tijdens de Gordel rond in tandem met de boodschap dat de verfransing nu onomkeerbaar was. N-VA heeft van deze leugenachtige campagne geprofiteerd bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 in Halle-Vilvoorde.

De jongste tijd is het opvallend stil in de Vlaamse Rand. In de strijd tegen de verfransing gebeurt er niets meer noch bij de Vlaamse regering (Weyts is nochtans bevoegd voor de Vlaamse Rand) noch in de vele gemeenten met N-VA-bestuur.

Weyts is elke dag in het nieuws maar over de gevolgen van de zgn. Belgian Metropolitan Region heb ik hem nog niet gehoord want ze bestaat niet en is een lege doos. Ik zie geen enkel initiatief om de verfransing tegen te gaan. Over de splitsing van BHV en de positieve gevolgen hiervan wordt gezwegen. Ook heb ik minister-president Bourgeois (nochtans een grote criticaster van BHV) niet gehoord over de VIVES- studie.
Weyts heeft inmiddels wel de Gordel (ooit met 100.000 fietsers en wandelaars) gedegradeerd tot het Gordelfestival zonder enige politieke betekenis. Ikzelf reed mijn laatste Gordel in 2012 met het truitje “BHV gesplitst DANK U GORDEL”. Dat stak hun ogen uit.

N-VA heeft de Vlaamse thema’s misbruikt om aan de macht te komen. Ze laat ze vallen wanneer het haar goed uitkomt. Zo zal er in 2019 geen nieuwe staatshervorming komen met meer Vlaamse autonomie. Dat geeft Jan Jambon ruiterlijk toe. De faciliteiten in Ronse zullen niet worden afgeschaft, zoals Bourgeois dezer dagen belooft. En in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest droomt N-VA ervan aan het bestuur te komen zonder dat haar Brusselplan wordt gerealiseerd. In 2013 beloofde N-VA een Brusselstatuut met een fusie van de 19 gemeenten en de politiezones, een gewest enkel bevoegd voor de grondgebonden materies en een Brusselkeuze tussen N en F voor de persoonsgebonden materies (zoals in de sociale zekerheid). In haar visie zou Brussel onder voogdij komen te staan van Vlaanderen en Wallonië en geen apart statuut krijgen. Bij splitsing van België zou Brussel bij Vlaanderen horen. Daar hoor ik niets meer van. Enkel geflirt met de MR van Reynders om ook de macht te grijpen in Brussel zoals ze dat deden op federaal niveau zonder institutionele hervormingen. De volgende staatshervorming – ook in Brussel – is ten vroegste voor na 2024 of Sint-Juttemis…

Intussen amuseren de N-VA-parlementsleden zich voor de galerij met Vlaamse cinema rondom Catalonië en Puidgemont om hun eigen “separatistische” onmacht te camoufleren. Het spelletje om Puidgemont het woord te laten voeren in de Kamer of het Vlaams Parlement in naam van de democratie en vrije meningsuiting (sic) is ronduit lachwekkend.

Bij de splitsing van BHV heb ik het ware en hypocriete gelaat van N-VA leren kennen. Ze hebben sinds hun ontstaan in 2002 nog geen gram bijgedragen tot meer Vlaamse autonomie en een meer weerbare Vlaamse Rand. Dat zal zo blijven. Ze zijn van een nationalistische partij een pure machtspartij geworden. Zelfs de nationalistische huisprofessor Bart Maddens erkent dat het Belgisch niveau wordt versterkt en het Vlaams gedachtegoed erop achteruitgaat. De keuze voor meer Vlaanderen is sinds 2014 geen prioriteit meer. Enkel goed voor wat Vlaamse cinema om de perceptie hoog te houden.

Gelukkig dat we BHV hebben gesplitst vooraleer N-VA aan de macht kwam. En daar blijf ik fier op. Spijtig dat het 6 jaar heeft geduurd vooraleer dit wordt erkend en dit in een studie van een N-VA professor en politicoloog…Mijn truitje “Splits BHV” was dus geen Vlaamse cinema voor de galerij!