Deze weblog bestaat 10 jaar. Ik schreef mijn eerste blog in maart 2005 en waarschuwde hierin Eerste Minister Guy Verhofstadt voor de iden van maart : “de maand maart wordt ongetwijfeld een gevaarlijke maand voor de Belgische politiek. Verhofstadt moet een oplossing vinden voor BHV of zijn regering riskeert te vallen. In het toneelstuk van Shakespeare waarschuwt een waarzegger Julius Caesar voor de iden van maart    (“Beware of the ides of March”). Ze zijn opnieuw op komst, mijnheer Verhofstadt en de iden vallen in de Wetstraat zoals in het Oude Rome  nog steeds op 15 maart.”

Ik kondigde toen aan dat ik mij in het Vlaams Parlement zou onthouden bij de stemmingen zolang BHV niet was gesplitst. Ik heb dit enkele weken volgehouden samen met 5 anderen (waaronder De Wever…) maar toen ik aan minister-president Leterme vroeg dat na 15 maart de Vlaamse regering -zonder splitsing- haar samenwerking met de federale regering zou opzeggen in het overlegcomité kreeg ik niet langer het fiat van de CD&V-fractie voor mijn stemgedrag.

10 jaar later behoort BHV tot de geschiedenisboeken en de regering Verhofstadt is toen niet gevallen maar 5 jaar later struikelde premier Leterme er wel over en de daarop volgende verkiezingen in 2010 zorgden voor een electorale aardverschuiving. “ Die 5 minuten politieke moed” hebben lang geduurd. De lezers van deze blog hebben tot 2012 geduld moeten oefenen vooraleer BHV effectief werd gesplitst.

Ik ben al die jaren trouw gebleven aan de filosofie van mijn eerste  blogs: BE FREE. “Nu ik geen minister of fractieleider ben, voel ik mij een vrij man. Ik voel mij een beetje als de jager uit Kurpfalz die rijdt al door het groene woud en schiet het wild omheen gelijk het hem bevalt.”

Verhofstadt en Bert Anciaux zijn inmiddels vervangen door De Wever en Bourgeois ( “ce petit monsieur”)  maar ik blijf de stoute jongen van weleer : “ il faut être dangereux en politique”. Mijn weblog heeft mij al die tijd scherp gehouden en mij er toe aangezet dagelijks kleur te bekennen in de politiek. Ik heb er niet veel vrienden aan overgehouden ook niet binnen mijn partij maar zonder blog zou ik niet meer in de politiek zijn. Als ik vandaag nog Kamerlid en volksvertegewoordiger ben , is het door mijn werk in het Parlement maar ook door mijn Dagboek op internet. Mijn blogs Be Free (2005-2009), The last five years (2009-2014), Five more years (2014-2019): ik heb er nog steeds zin en ik bedank mijn lezers en de media voor de interesse.

Ik ben fier dat dit één van de meest gelezen politieke blogs is geworden.

Het piekjaar van mijn blog was 2011 met 211.000 bezoekers. Na de splitsing van BHV viel het aantal bezoekers terug tot 120.000 in 2012 en  175.000 in 2013.  In 2014 heb ik mijn blog  tijdelijk op een waakvlam gezet met mijn einde in het Vlaams Parlement, de lijstvorming, de verkiezingen en de regeringsvorming maar de jongste maanden met de komst van “Five more years” kan ik mij terug verheugen in een groeiende belangstelling voor mijn blog. Dit weekend met “ J’en ai marre” was weer een piekmoment.

Ik doe bewust niet mee aan twitter omdat ik dit medium veel te oppervlakkig vind. Een weblog biedt meer mogelijkheden om politieke stellingnames te onderbouwen.

Ik ben nu een half jaar actief in de Kamer en poog mijn rol te spelen als voorzitter van de commissie Financiën en Begroting. Met dossiers als de tax shift, de Kaaimantaks, fiscale fraude, de begrotingspolitiek voel ik mij op vertrouwd terrein en ben ik van plan om verder op een kritische en open manier mijn parlementaire taak te vervullen. Op deze weblog zult u mijn activiteiten en opinies kunnen blijven volgen.

Vandaag zijn het de iden van maart en de regering Michel zal niet vallen. Maar uit de jongste peiling blijkt dat er op een andere manier aan communicatie zal moeten worden gedaan. De oekazes van De Wever mogen niet langer wegen op dit kabinet maar er zal in overleg en zonder openlijke chantagedruk naar oplossingen moeten worden gezocht. CD&V heeft zich de jongste maanden ingezet om sociale correcties aan te brengen op de regeringsmaatregelen. Dit is ( ook volgens de jongste peilingen) een weinig populaire en ondankbare taak maar noodzakelijk om deze regering een sociaal draagvlak te geven.

CD&V verwacht van Charles Michel dat hij  als Premier meer zijn nek uitsteekt en niet steeds de kastanjes uit het vuur laat halen door Kris Peeters. Het is CD&V die tot tweemaal toe het sociaal overleg overeind heeft gehouden en voorkomen dat dit land in een stakingschaos is terechtgekomen. Michel moet ook duidelijker tonen dat deze regering geen dictaten te ontvangen heeft vanuit  Antwerpen. Dat getoeter vanop ’t Schoon Verdiep moet ophouden. Premier Michel moet in de volgende maanden bewijzen dat hij dit land en deze coalitie met vaste hand kan leiden  met respect voor alle partners anders wordt zijn zwak leiderschap  een zware handicap voor deze regering.

De tax shift wordt de volgende uitdaging. Ik zal hier voor gaan met dezelfde hardnekkigheid als voor BHV. Een rechtvaardige fiscaliteit is  een essentiële voorwaarde voor een gedragen sociaal-economisch soberheidsbeleid. Vóór de zomer 2015 moet die taxshift (met een vermogenswinstbelasting) in fiscale wetten worden omgezet in de Kamer zoniet heeft deze regering geen draagvlak meer binnen CD&V. Op deze iden van maart 2015 geef ik op dit dagboek dezelfde waarschuwing aan premier Charles Michel als destijds aan Eerste Minister Verhofstadt. En we zullen minder geduld hebben als met BHV. De maatschappelijke inzet is  hier immers oneindig veel groter.