Koning Filip en Eerste Minister Michel waren scherp in hun veroordeling van Trump. Ook Wouter Beke was gisteren duidelijk in de Tijd:  “ Ben ik hysterisch als ik zeg dat ik mij oprecht zorgen maak? Als ik zeg dat we dit niet kunnen relativeren? Ik vind van niet. Trump wil met zijn “America First” muren bouwen. Het einde van het “Land of the Free”.Trump breekt de internationale samenwerkingsverbanden, die zo moeizaam zijn opgebouwd de laatste 70 jaar,  radikaal af.”

Wat mij bijzonder opvalt, is het stilzwijgen van N-VA als het over Trump gaat. Elk weekend kunnen we in de media vernemen wat Bart De Wever zoal denkt over alle mogelijke politieke thema’s. Vorig jaar was hij één van de eersten om de aanval in te zetten op Angela Merkel. Nu horen we hem niet vanuit ‘t Schoon Verdiep. Merkel werd gebasht maar Trump wordt met fluwelen handschoenen benaderd.
Ik las deze week een artikel in Doorbraak, het blad van de Vlaamse Beweging, waarvan Jan Jambon en De Roover de vroegere hoofdredacteurs waren. Doorbraak is het officieuze orgaan van de hardliners binnen N-VA. Ze vallen mij aan omdat ik mij op mijn blog van vorige week grote zorgen maakte over het populisme van Trump. Ik zag hierin gelijkenissen met de strategie van de Vlaamse nationalisten waar “America First” en “Vlaanderen Eerst” vanuit dezelfde ideologie vertrekken.
N-VA surft in Vlaanderen op de Trumpiaanse angstgolven. De Wever is erudieter en geslepener maar op Vlaamse maat  is zijn aanpak ook herkenbaar.

Lees dit artikel van Doorbraak als je wil weten wat ik hiermee bedoel.

“HEBT U TRUMP VANDAAG AL VEROORDEELD?

Morele verontwaardiging als morele plicht

In tijden van Trump moeten we blijkbaar allemaal volharden in permanente verontwaardiging. Zo vermoeiend.

Met Eric Van Rompuy kan je lachen. Het zonnestraaltje van de Wetstraat haalt elke week uit op zijn blog. Meestal naar N-VA, maar vorige week was partijgenoot Pieter De Crem aan de beurt. Van Rompuy vond het “ronduit onbegrijpelijk dat onze staatssecretaris voor Buitenlandse Handel De Crem zich genuanceerd positief uitlaat over Trump”. Dat is niet zo gek: Eric Van Rompuy heeft zich al in geen jaren genuanceerd of positief uitgelaten over wie of wat dan ook. Je kan het aan deze gefrustreerde backbencher overlaten om verbaasd te zijn over het heel logische feit dat onze staatssecretaris voor Buitenlandse Handel probeert om vriendelijk te blijven voor het democratische hoofd van een cruciale handelspartner.

Weldenkend Vlaanderen ligt dus op ramkoers met de president van de Verenigde Staten. En ze verwachten van u hetzelfde. Wie nog een fatsoenlijk mens wil zijn, moet zich minstens tweemaal daags uitgebreid distantiëren van de president van het land aan de andere kant van de oceaan. Elke dag is er weer iets nieuw om aanstoot aan te nemen. En elke dag opnieuw moet Trump in de scherpst mogelijke bewoordingen moreel veroordeeld worden. Wie een keertje overslaat, wordt al snel verdacht van collaboratie. Zwijgen is meer dan ooit toestemmen geworden. Al wie Trump niet regelmatig uitspuwt, wordt gebrandmerkt als mini-Trump, onmens, fascist, nazi en ultieme doodgraver van onze Westerse democratie.

Diplomatische terughoudendheid is absoluut verboden. Wie afstand neemt van Trump in voorzichtige bewoordingen had evengoed kunnen zwijgen. De afkeuring moet hard zijn, het taalgebruik onverbloemd. Beleefdheid is verdacht en behoedzaamheid is pure lafheid. De veroordeling van Trump moet, zo lijkt het wel, een beetje lijken op een gemiddeld tweet van Trump: ruw, bot, compromisloos en uitgesproken vijandig. Weldenkend Vlaanderen let goed op en wikt en weegt elk woord. Op twitter schreef De Morgen-columniste Yasmien Naciri dat ze noteerde welke politici Trump expliciet veroordeelden en welke niet. Een mens hoopt dat er niemand ‘noteert’ welke moslims het kalifaat expliciet veroordelen en welke niet. Dat zou pas eng zijn.

Eigen weg

Dit stukje zal begrepen worden als een apologie voor Trump. Alleen maar omdat het niet uitgebreid gaat over alles wat er mis is met die man. Toch is het geen pleidooi om zomaar vrede te nemen met alles wat The Donald uitkraamt. Conservatieven en anderen aan de rechterzijde hebben net veel redenen om zich zorgen te maken over Trump. De man dreigt grote schade aan te richten en het debat voor jaren te verzieken. Dankzij Trump groeien journalisten straks nog uit tot helden en moslims tot de nieuwe joden. De politieke correctheid was eigenlijk net op zijn retour, maar keert mede door Trump terug door de grote poort. Het moralistische vingertje zal de komende jaren zwaaien als nooit tevoren.

De focus op Trump is gewoon erg vermoeiend. Als we niet oppassen, moeten we straks elke dag beginnen met het plechtig afzweren van Donald Trump. Al zal zelfs dat niet volstaan. Zelfs als alle (centrum)rechtse politici na elke stunt van Trump blootsvoets naar de Amerikaanse ambassade trekken en daar ‘Iedereen is van de wereld’ zingen, dan nog zal de Trump-vergelijking niet weg te branden zijn uit het publieke debat. We dreigen nog jaren lang mee te draaien in de grote Trump-show. Het wordt één lange wedstrijd “wie is het meest verontwaardigd?”. Behalve behoorlijk vervelend is dat ook zinloos. Het melodramatische spektakel van de Trump-tegenstanders is alleen maar gemakzuchtig theater.

Het is ver gekomen als we Alexander De Croo moeten noemen als een deugdzaam voorbeeld. De federale minister van Ontwikkelingssamenwerking heeft vorige week beloofd om te investeren in een internationaal fonds voor veilige abortus. Het gaat om een initiatief van de Nederlandse minister Lilianne Ploumen (PvdA), die een alternatief wil bieden voor subsidies die door Trump geschrapt zijn. Dat is dus hoe het moet. Je kan een potje huilen omdat die nare man in the Oval Office geen geld wil geven aan organisaties die informeren over abortus (zoals overigens elke Republikeinse president sinds Reagan). Maar je kan ook je mouwen opstropen en diep in je eigen buidel tasten. Als de VS niet doen wat jij wil, doe het dan gewoon zelf.

Trump is een totaal nieuw fenomeen. Het is nog zoeken zijn naar een gepaste omgang met deze man en zijn beleid. Sommigen kiezen ervoor om permanent verontwaardigd te zijn. Dat voelt vast heerlijk. Het is altijd goed toeven op de moral highground. Maar op deze manier worden het nog vier lange jaren.”

(Doorbraak)