Mijn laatste week

Deze week zat ik niet alleen voor de laatste maal de commissie Financiën voor maar stelde ik ook mijn laatste vraag in de plenaire vergadering. Tot mijn groot genoegen kreeg ik een Kamerbreed applaus met de gelukwensen van Kamervoorzitter Bracke.

Tijdens Villa Politica kreeg ik enkele mooie complimenten.

Linda De Win: “actief tot het laatst en nog altijd niet uitgeblust. Een echt monument in het Parlement. We gaan hem missen”.

Liesbeth Van Impe beaamde dit en voegde er in haar commentaar aan toe: “Een gigant in het Parlement. Hij was erg ontgoocheld toen hij geen minister werd in 2004 maar heeft zich daarna 15 jaar lang blijven inzetten met groot respect voor het parlementaire werk. Hij sprak steeds vrijuit “be free” zoals zijn broer hem dat had gesuggereerd. We gaan hem missen”.

Wie mij niet gaat missen, is de regering. Deze week kreeg ik kritiek van de minister van Begroting Wilmès omdat in de commissie Financiën verscheidene wetsvoorstellen zijn goedgekeurd met een mogelijke budgettaire kost van 120 miljoen euro. Het gaat o.m. over de fiscale aftrek van de rechtsbijstand, de verhoging van bedragen van alimentatiegeld, de btw-verlaging voor aankoop van fietsen, de kwijtschelding van boetes voor bedrijfsleiders die zichzelf een laag loon uitbetalen, de btw-verlaging op digitale publicaties.

“De Kamer gaat in overdrive en heeft geen budgettaire bekommernis” beweert minister van Begroting Wilmès. Ik repliceerde hierop dat volgens de Hoge Raad voor Financiën het overheidstekort in 2019 zal oplopen tot 8,5 miljard euro in 2019 en 11,5 miljard in 2021.  De goedgekeurde wetsvoorstellen in de COM FIN hebben een budgettaire kost van 150 miljoen of 1% van het globale tekort van 11 miljard in 2021. Wie zijn hier de onverantwoordelijken? Ik voel mij niet aangesproken en heb mede groen licht gegeven aan de parlementaire initiatieven die meestal werden goedgekeurd door leden van de meerderheid en de oppositie.

Van wie ik ook geen applaus kreeg, is van Bart De Wever. Zoals gewoonlijk komt hij maar voor de stemmingen naar de Kamer maar omdat die donderdag maar begonnen om 1 uur ’s nachts doodde hij zijn tijd met ostentatief te kaarten in de bar van de Kamer terwijl enkele tientallen meter verder zijn collega’s debatteerden over de grondwetsherziening. Zijn minachting voor de werkzaamheden van het Parlement druipt van zijn gezicht en zijn aanwezigheid voor de stemmingen is er enkel om geen weddeverlies te lijden. Hij komt en gaat zonder iemand van andere partijen te groeten. Wat een pretentie!
BDW hield zich deze week weer bezig met het schofferen van zijn tegenstanders, in het bijzonder CD&V. Dit weekend in HBL: “Wouter Beke is gebeten door razernij” (sic). Tegen Kris Peeters zei hij op 12 maart: “Ga naar huis, laat uw bad vollopen en zet uw aderen open, u bent niet meer nodig”.

Beke naar een psychiatrische kliniek voor collocatie en Kris Peeters zou best zelfmoord plegen! Niemand in de pers neemt hier aanstoot aan.

Ook Hilde Crevits moet het ontgelden. Zij was een slechte minister van Onderwijs omdat ze te dicht bij de koepel van het katholiek onderwijs staat, dat de promotor is van een “pretpedagogie”. N-VA eist dit departement op in de volgende regering en schuift de “pedagoog” Theo Francken hiervoor naar voren om zijn onderwijsproject door te duwen gebaseerd op het elitair onderwijs.

Ook Koen Geens wordt niet gespaard want die schiet, volgens N-VA, tekort in de bestrijding van de criminaliteit. Intussen geven het Antwerps parket en politie zware kritiek op BDW omwille van zijn falende aanpak van zijn “war on drugs”.

Het kan hem allemaal niet deren.  Hij schoffeert ook de Groenen en zet ze weg als “Watermeloenen: groen van buiten, rood van binnen”. Met PS en Ecolo gaat hij geen federale regering vormen. Uitgesloten. Intussen doet hij er alles aan om premier Michel te destabiliseren: eerst door de regering te doen vallen omwille van Marrakesh en deze week door hem te beschuldigen van een “staatsgreep” omwille van Michels’ weigering om een aantal artikels voor herziening vatbaar te verklaren die het zgn. confederalisme zouden mogelijk maken.

De Wever wil na 26 mei minister-president worden in een coalitie met Open Vld en indien nodig met sp.a, maar zeker niet met CD&V. Federaal is zijn objectief de onbestuurbaarheid van België. Hij doet er alles aan om de Zweedse coalitie onmogelijk te maken door zijn voortdurende aanvallen op CD&V en ook MR, tot grote woede van Charles Michel die een enorm risico heeft genomen door als enige Franstalige partij toe te treden tot een federale regering.  En nu krijgt hij stank voor dank van BDW en Jambon. N-VA sluit elke coalitie met Ecolo en PS uit maar maakt het voor MR door haar electoraal te verzwakken onmogelijk om het Zweedse experiment te hernemen. Het is inderdaad voor MR een kamikazeregering geworden.

BDW wil de Belgische Staat niet hervormen maar vernietigen. Er bestaat geen positief confederalisme. Wouter Beke zou best dit programmapunt schrappen in de CD&V-congresteksten. Confederalisme wil zeggen totale splitsing van de sociale zekerheid en de openbare schuld, alle belastingen naar de deelstaten, afschaffing van de Kamer, die vervangen wordt door een optelsom van afgevaardigden uit deelstaatparlementen. België als lege schelp (“coquille vide”). Confederalisme is separatisme dat zijn naam niet durft noemen. Gelukkig heeft de Kamer artikel 1 en 195 van de Grondwet niet voor herziening vatbaar verklaart.

Een federale regering zonder N-VA en PS  met een meerderheid van MR/Open Vld, Groen/Ecolo, CD&V/CDH  zou een alternatief kunnen zijn. Van de perfide strategie van BDW zou dit het resultaat kunnen zijn. We mogen ons in dit land en in Vlaanderen niet langer laten chanteren door deze partij.

Voor CD&V is de opdracht duidelijk. We moeten een 20%-partij worden om niet geheel buiten spel te staan en te maken dat we nodig zijn zowel op Vlaams als federaal niveau.

De Wever is een man die verdeelt en polariseert. Met provocerende uitspraken ten aanzien van zijn tegenstanders gebruikt hij de tactiek van de populisten Trump, Thierry Beaudet, Pim Fortuyn, de Brexiteers, etc.

Als hij aan het hoofd komt van de Vlaamse regering zal de Vlaamse samenleving worden verdeeld over thema’s als onderwijs (een nieuwe schooloorlog?), economie (het sociaal overleg moet weg), migratie, klimaat (BDW doet aan klimaat negationisme), cultuur, enz.

Ik zal er niet meer zijn in het Parlement maar ik hoop dat mijn opvolgers de perverse strategie en de degoutante uitspraken van BDW doorzien. Hij waant zich een Romeinse keizer. Maar na de “hubris” komt de val.  En “hubris” betekent volgens het woordenboek: hoogmoed, overmoed, brutaliteit, onbeschaamdheid, grootheidswaanzin. Dat moet hij toch weten als historicus. Wie heeft de moed om een frontale aanval op deze man in te zetten?